Ons inmiddels gepensioeneerde bestuurslid, namens de activiteitencommissie, Henk Oosterveen, is aan zijn tweede grote fietsavontuur begonnen. De reis ging vorig jaar nog per fiets naar Rome. Henk heeft er dit jaar voor gekozen om per fiets naar de Zwarte Zee af te reizen. Natuurlijk zal hij onderweg de nodige stops maken om te overnachten. Tijdens die stops heeft hij mooi de tijd om ons op de hoogte te houden over de gebeurtenissen tijdens zijn rit.
Dit nieuwsitem zal dan ook elke keer geupdated worden.

Laatste update: 2 en 4 juli

12 mei Staphorst -Rheinberg 171 km.
Na een ernstige val (hoofdletsel) en ziekenhuisopname van onze kleindochter Valerie de avond ervoor was het vertrek chaotischer, anders en later dan verwacht. Om half tien vertrek ik onder het toeziend oog van een aantal belangstellenden. De wind komt uit het noordwesten en is mij gunstig gezind. In Lemelerveld moet ik de weg al vragen. Langs het kanaal fiets ik over een mooi fietspad naar Deventer. Het is geregeld vochtig, maar regen kan ik het bijna niet noemen. Een dun regencapeje komt mij erg van pas. De meimaand is de grasmaand. De boeren zijn er maar druk mee. Zij maaien en schudden het gras. Bij een woning zie ik twee patrijzen lopen. In Hummelo (Bennie Jolink van Normaal woont daar) doe ik inkopen voor de zondag. Fietsend door de Achterhoek verlaat ik bij 's Heerenberg ons land. Vlak daarvoor hoor ik dat Valerie per ziekenauto naar het UMCG in Groningen wordt overgebracht voor nader onderzoek. Ik fiets langs Kalkar Wunderland van Hennie van der Most. Er is volop bedrijvigheid. In de prachtige plaats Xanten is het op de markt volop feest. Veel eten en drinken en muziek. Na een prachtige tocht met perfect beschreven routes eindig ik na 171 kilometer op het voetbalveld van in Rheinberg. Daar zit ik nu met een lampje in de tent dit bericht te schrijven

13 mei Rheinberg – Surth (u = met puntjes) afstand 135 km.
Na een zeer koude nacht ben ik om half negen wakker. Een beheerder van het sportveld komt op de fiets aan. De man vraagt of ik mij wil douchen. Een half uur later ben ik kakelfris. De tocht vervolg ik om 10.15 uur en gaat verder langs de Rijn. Dan ben ik weer in een industriegebied dan weer fiets ik door dorpjes en steden. Het is zeer afwisselend. Het weer is licht bewolkt met ook veel zon. In Leverkussen fiets ik langs het uitgebreide complex van Ford en langs de fabrieken van Bayer. In Keulen bezoek ik de Keulse Dom. Op mijn planning lig ik royaal voor. Overigens heb ik vergeten om die mee te nemen. Mijn kont heeft geen centje pijn. Dat is erg fijn.

14 mei  Sürth - Sankt Goar 129 km.
Zeer koude nacht doorstaan. Ik sliep op een groot sportveld. In het hoekje waar mijn tent stond, kamde iemand zijn langharige hond. Net op die plek zette ik mijn tent neer. Het grondzeil zit vol met hondenhaar. Bah. Met zonnig weer en zuidenwind vertrek ik naar het zuiden. Veel hardlopende en fietsende mensen zie ik. Het voormalige Rijksgebouw in Bonnen passeer ik. Onderweg spreek ik twee Nederlandse paren. Een ervan komt uit Holten en fietst naar Rome, dezelfde route die ik het vorige jaar fietste. Deutsches Eck in stkt Goar staat er nog en ik bezoek het. Dat indrukwekkende  beeld staat op de plaats in Koblenz, daar waar de Moezel in de Rijn komt. Onderweg wijst een vrouw mij de weg naar een dijkje langs de Rijn, want ik was even de weg kwijt. Eerst fiets ik op een zandweg, maar die gaat al gauw over in weiland. Dan is 1,5 km wel ver, met dank aan de goedbedoelde raad. Ik slaap op een veldje in Sankt Goar. Met mijn notebook achter op de fiets maak ik dit bericht.

15 mei Sankt Goar - Bilfingen
Door de regen sta ik pas om 9.30 uur op. Het is droog en na een prima nacht stap ik op de fiets. Ik heb immers geen andere mogelijkheid, maar het bevalt mij UITSTEKEND. Wat een vrijheid en prachtige omgeving. Onderweg koop ik een nieuwe kaart die een route langer langs de Rijn weergeeft. Ik besluit om toch maar een kaart en niet mijn eigen routebeschrijving zonder kaart naar Donaueschingen in het Zwarte Woud te volgen. Daar begint de Donau. Onderweg hoor ik vaak de koekoek en ik zie de gekraagde roodstaart. Ondertussen heb ik er na 3,5 dagen meer dan 450 km opzitten. Nu ben ik in Mainz bij de MacDonalds. Niet om te eten, want dat maak ik zelf, maar om te internetten en te genieten van een ijsje met caramel. Straks vertrek ik verder richting het zuiden. Er staat een sterke maar voor mij gunstige wind. Gegroet vanuit Mainz. Wanneer ik dit bericht wil versturen blijkt dat het niet kan. Ik heb een Duits telefoonnummer nodig en dat heb ik natuurlijk niet. Een bezoeker helpt mij met zijn telefoonnummer. Oh ja van Jurgen krijg ik een sms-je dat het met Valerie heel goed gaat. Dat is een fijn bericht omdat de berichten vanaf zondag en maandag absoluut niet goed waren. Zaterdagavond was het spannend wel haar hoofd opereren of niet. Vanwege moeilijke operatie nog even nagelaten te opereren. Gisteren hield het met Valerie 'niet over'. Zojuist dus een beter bericht.

16 mei
Vandaag heb ik alleen een beschrijving van de route met wegnummers. Dat is niet handig, want de wegen zijn niet altijd van zo'n nummer voorzien. In een grote plaats langs de Rijn zoek ik een infopunt. Dat infopunt is er wel, maar de medewerkers hebben die dag een personeelsreisje. In een boekhandel koop ik een kaart waar mijn eindbestemming voor die dag net niet op staat. Dat maakt het lastig. Onderweg rijd ik langs een glibberig fietspad vlak langs de Rijn. Dat levert mij bijna een nat pak en het verlies van mijn fiets op. De gereden weg loopt dood en ik moet zo'n 3 km weer terug. Na veel vragen bereik ik mijn eindbestemming voor deze dag. 's Nachts slaap ik op mijn 'eigen' kamer bij de sportieve en fietsende Martina, die ik het vorige jaar tijdens mijn fietstocht naar Rome ontmoette. De was wordt gedraaid en de zeiknatte tent droogt in de verwarmingsketelruimte.

17 mei Bijna in het Zwarte Woud.
Vanaf de stad Mainz, waar ik gelukkig hoorde dat Valerie zeer binnenkort het UMCG weer mag verlaten, is het erg saai om langs de Rijn te fietsen. Gisteren sliep ik op het grind strak langs de Rijn. De tent was zeiknat en hangt nu te drogen naast een verwarmingsketel. Boten varen af en aan, maar het vaarverkeer is minder druk dan boven Mainz. Daar is meer industrie. Soms kom ik door een dorp. Dan is het door de gebouwen en pleinen mooier. Het weer is mij meestens gunstig gezind. Denk aan zon, goede windrichting en weinig regen. Paar prachtige imposante gebouwen zie ik, soms ook van binnen. Onderweg zie ik ook veel mooie vogels, zoals: de gele kwikstaart, valk, buizerd, kwikstaart, grote bonte specht, gekraagde roodstaart, ekster, zwarte kraai, Egyptische nijlgans, vele soorten ganzen enz. Ondertussen fietste ik 680 km, waarvan ongeveer 80 km verkeerd gefietst. Ik ben nu bij Martina die ik het vorige jaar ontmoette. Toen mocht ik in mijn tentje onder de pruimenboom slapen. Nu slaap ik op mijn eigen kamer en dus binnen. De was is ondertussen schoon. Sommige kledingstukken waren daar echt aan toe. Vanmorgen een lange wandeling gemaakt met Martina en haar vriendin. Het hoogtepunt was op het hoogste punt met muziek, eten en drinken. Vandaag is het hier vaderdag. Dat betekent dat er niet wordt gewerkt. De vaders gaan alleen op pad en zuipen zich vaak lam. Daar doe ik niet aan mee. Nog ruim 3.400 km te gaan. Een zonnige groet vanuit (bijna) het Zwarte Woud. Voel je vooral niet verplicht om te reageren, maar als je dat wilt mail dan aan Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

17 en 18 mei Pforzheim en omgeving
Op 17 mei is het hier 'Vatertag'. Dat is een feestdag voor mannen, die dan vaak stomdronken thuiskomen. Met een vriendin van Martina, voor diegene die dat interessant vindt, zij heet Andrea, maken wij een prachtige wandeling naar een feestelijke bijeenkomst.
Op 18 mei breng ik met Martina in haar nieuwe auto een bezoek aan Pforzheim. Een wandeling door een prachtig park met evenzo prachtige waterlopen, waar kinderen en volwassenen mee kunnen spelen. Er zijn schuiven die open- en dichtgezet kunnen worden. Op afstand een grote berg van puin uit de oorlog gezien. De hele stad is gebombardeerd en van de puinhoop is een berg gemaakt. 's Avonds thuis met 4 anderen spargeln (asperges) met aardappelen en pannenkoeken gegeten met witte wijn daarbij.

19 mei Bilfingen -Fischingen aan de Neckar
Om 9.45 uur vertrek ik op de fiets vergezeld door Martina. Daar ben ii erg blij mee, want zij kent de route op haar duimpje. Ik heb wel een routekaart, maar daarop moet ik zelf de weg zien te vinden. Vooral in een stad of groot dorp is dat lastig. Het is een prachtige route, die ikzelf nooit zou hebben kunnen vinden. Wij fietsen door alle hoekjes en gaatjes van Pforzheim en rijden dan via schitterende paden en plaatsjes naar Nagold. Onderweg weigert mijn kilometerteller. De batterij laat ik bij een horlogemaker testen. De uitkomst is, dat de batterij goed is. Zonder kilometerteller is het lastig. Voor euro 15,99 schaf ik bij Kaufland een nieuwe aan. Met de trein van 18.14 uur gaat Martina terug naar haar woonplaats. De fiets kan in Duitsland gratis mee. Dat is hier prima geregeld. Daarna fiets ik alleen nog zo'n 30 km verder naar het plaatsje Fishingen aan de Neckar. Onderweg staat er een vos op de weg. Die vertrouwt mij niet en loopt als een haas weg. De tent staat naast een soort van vijver/ven onder een grote Zwartewoudse den. Er zwemmen grote vissen in. Twee eenden landen erin en vertrouwen mij (ten onrechte) ook al niet. Ze vliegen meteen weer op. Dit bericht maak ik op een pas gemaaid weiland. Het gras is al opgehaald. Op het weiland staan vier oude vruchtbomen. De Neckar stroomt hier zo mooi door de bloemrijke weilanden. Het is hier prachtig en daar geniet ik volop van. Ondertussen is het hier 'pikkedonker'. Ik zoek mijn tent die 50 meter verderop staat op.

20 mei Fischingen - Geisingen
Gisteren bij een Turk gegeten. Het was veel te veel. De rest is ingepakt en nam ik mee. Dat is hier heel gewoon. Na het opstaan eet ik dus Turks eten. De grote vissen houden ook van Turks eten. Om tien uur is de tent ingepakt en heb ik gegeten. Dan vertrek ik en volg opnieuw de Neckar. Door werkelijk prachtige natuur rijd ik verder. Vooral de weiden met vele bloemen zijn indrukwekkend. Dit leventje is zo slecht nog niet. Onderweg geniet ik van een dorpsfeest. Het muziekkorps uit een plaatselijk dorp doet het fantastisch. Het is er druk. Ik blijf er een klein half uurtje. In Rottweil is het ook feest. Daar zie ik veel mensen in klederdracht. Onderweg spreek ik een aantal mensen en bij de oorsprong van de Neckar maakt een veertiger mijn voorrem iets beter. Die liep een klein beetje vast. Rond zes uur ben ik in Donaueschingen. Daar ontspringt de Donau. Dat is op 250 meter afstand van het terras waar ik nu zit. Ik drink mijn eerste bier van 0,5 liter. De trip voor vandaag zit er in beginsel op, maar ik denk nog zo'n 30 km te gaan fietsen. Dan bouw ik wat reservetijd op. Ik geniet volop. Dit vind ik een mooi leventje. Straks even naar de oorsprong van de Donau en dan weer verder. Als jouw gezondheid en tijd het toelaten dan kan ik zo'n trip, die onderweg door het klimmen vaak wel zwaar is, van harte aan. Het is moeilijk om de berichten te versturen, doordat alle Wifi-verbindingen alleen met een mij niet bekend wachtwoord kunnen worden geopend. Aan het eind van de dag beland ik net voorbij Geisingen op een zeer primitief stukje grond, waar vlees op een rooster kan worden gelegd. Daar zet ik mijn tent op. Het is net naast een spoorlijn. Dat deert mij niet.




21 mei Geisingen (start)
Het zachte regentje is gestopt. De fiets ligt nog achter de tent. Om 8.15 uur stap ik op de fiets. Meteen zie ik een man in de berm liggen. Als ik wat beter kijk, zie ik dat hij pal langs het fietspad is gaan slapen. Net voorbij Immendingen zakt het water van de Donau in de bodem (Donaversinkung). In Tuttlingen koop ik heerlijke broodjes. Jam heb ik nog. Het kost mij moeite om de Donauradweg terug te vinden. Het is hier lang niet vlak. Bij een klim lopen twee mensen met de fiets aan de hand. Zij rijden op vouwfietsen. Ik vraag waar ze vandaan komen. Van Venezuela zijn ze naar Stutgart gevlogen. Ze willen van Donaueschingen naar Budapest fietsen. Hun vouwfietsen zijn niet erg stevig. Het zal mij benieuwen hoe hen dat vergaat. Dat zal ik echter nooit weten. Ik kom door de mooiste natuur en dorpjes. Rond half vier kom ik aan bij het prachtige slot van Sigmaringen. Daar kwam ik het vorige jaar ook langs. In Sigmaringendorf zie ik een man en een vrouw. De man rijdt op een Koga. Ze komen uit Utrecht en fietsen de route van Reitsma naar Rome. In winkel doe ik inkopen. Ik denk een pak met zes ijsjes te kopen, maar het zijn er twaalf. Ze blijven niet goed op de fiets, dus opeten. Ter geruststelling het zijn hele kleine ijsjes. In Mengen, het is dan vier uur, zwem ik 500 meter in het 50-meter zwembad. Ik douche en scheer mij en doe in een wasbak de was. De telefoon en mijn computer zijn door de vrouwelijke badmeester aan de stroom gelegd. Achteraf heeft dat niet gewerkt. Voor twee euro ben ik weer spik en span. Met de wind in de rug fiets ik tussen grote akkers door. Rechts vbn mij is er in de verte een npikzwarte lucht. Zal het goed gaan, vraag ik mij af. Ondertussen zie ik veel gele kwikstaarten en (ik denk) een grote adelaar. Met de wind in de rug gaat het fantastisch. Na een poosje voel ik druppels. De zwarte lucht komt dichterbij en ik vertrouw het niet. Een tribune op een verlaten voetbalveld is mijn toevluchtsoord. Daar kook en eet ik mijn Xenos-eten. Het regent fors en het dondert en bliksemt een klein half uur. Het eten is op. De paqns is met toiletpapier weer schoon geworden. Na het eten type ik dit bericht. Wat de rest van de dag brengt is onduidelijk. Het rommelt nog in de lucht.

22 mei Binzwangen - Ulm
Met noodweer zette ik gisteravond de tent op naast een fabriek onder een hoog afdak van 10 x 6 meter. Het waaide, regende en onweerde. Toch goed geslapen en vanmorgen gezond weer op. Start 7.30 uur. Het landschap is vlakker dan gisteren. In een dorp koop en eet ik roggebrood. De wind komt uit het oosten en zit in doorsnee tegen. Om 14.30 uur kom ik in Ulm aan. Ondanks de extra rustdag in Bilfingen lig ik twee en een halve dag voor op mijn eigen schema. Dat geeft een geruststellend gevoel. Voorafgaand aan deze fietstocht maakten sommigen zich zorgen over mijn eten. Ik moest de goede dingen eten. Dat doe ik blijkbaar, want ik voel mij ondanks de inspanningen prima in zowel mijn hoofd, nek, armen, lijf en benen. Blijkbaar zit het met de kwaliteit van mijn eten wel goed. Ik zit hier in Ulm in de stalende zon aan de Donau. Zojuist loopt er een oude man langs met een plastic zak in de hand. Hij struint de afvalbakken af. Eenhalf uur later komt hij opnieuw langs en vraagt of ik mijn fles met water al leeg heb. De man heeft pech.

23 mei Gundelfingen - bijna Ingolstadt
Na Ulm fiets ik nog een flink stuk verder. Het totaal aantal km's is volgens mijn teller vandaag 123 km. Het werkelijk aantal is hoger, want ik moet de teller bij het stoppen steeds aanzetten. Dat vergeet ik nog weleens. Het roggebrood en de stroop van vanmorgen hebben goed hun best gedaan. Vandaag fiets ik vol gas vooruit. Langs de Donau zie ik veel watervogels. Vandaag zie ik net als een dag eerder weer een eekhoorn. Vannacht slaap ik op een veldje bij de schietvereniging. Ik verwacht geen enkel schot. Er is vannacht niet geschoten. Wel regende het fors. De tent is zeiknat. Voor de eerste keer zie ik in Europa de koekoek. Het zijn er zelfs drie. Om half negen vertrek ik. Opnieuw ontmoet ik fietsers. De Duitsers zijn erg vriendelijk en behulpzaam. De paden zijn prima. Wat wil een mens nog meer. Om 12.30 uur eet en drink ik wat. Op die plek laad ik mijn telefoon en computer op. Dat duurt meer dan twee uur. Op het terras doe ik een middagdutje. Ondertussen droog ik mijn tent en slaapzak door die over de fiets uit te spreiden. Dit leven is zo slecht nog niet. Bernard Vogelzang stuurt een sms en meldt dat het dertig graden is in Staphorst. Dat is het hier ook wel. Mijn bovenlichaam is vandaag weer wat bruiner geworden. Ik draag slechts een onderbroek, fietsbroek, bril, schoenen en buff (soort van sjaal, muts). Wat 'men' ervan vindt deert mij niet. Zo vrij als een koekoek voel ik me. Forse klimmetjes en dus ook forse afdalingen. De hoogste snelheid is vandaag 60 km (per uur). Alcoholist word ik niet, maar ik zit om 18.00 uur toch maar weer, met zicht op de Donau, achter een halve liter bier. Het vochtgehalte moet immers op peil blijven. Al een paar honderd km kraakt mijn ketting. Heeft mijn plaatselijke fietsenmaker, die 1500 km terug, de cassette wilde vervangen (wat ik niet wilde) dan toch gelijk? Dat is mijn vrees met nog krap 3.000 km voor de wielen. Op een gegeven ogenblik verveelt mij dat gekraak. Ik smeer de ketting en mijn fiets rijdt weer als een zonnetje. Mijn doel is om vandaag in de buurt van Ingolstadt te eindigen. Tot 21.00 uur fiets ik. Ingolstadt ligt nog 8 km verderop. Ik ben verkeerd gefietst en beland op een weggetje met gras aan de rand van een akker. Het vaste ritueel begint weer. Vijf tassen van de fiets halen. Grondzeil eraf en uitleggen. Tent opzetten en matras en kussen opblazen.  Beddegoed en tassen in de tent leggen, fiets op slot zetten, dit bericht afmaken en dan naar bed.

24 mei Weichering - Regensburg
Langs een akker, maar zoals al vaker tussen een snelweg en een spoorlijn, ga ik op een boerenweggetje slapen. Het is schemerdonker. Dicht in de buurt is een trekker met het licht aan, aan het werk. Die trekker komt steeds dichterbij. Zal hij over weggetje teruggaan en mij wel zien? Eigenlijk is het best spannend om op deze manier in mijn tentje te liggen. Een half uur later vertrekt de trekker langs een ander boerenweggetje. 's Morgens fiets ik eerst weer een paar kilometer terug om de juiste weg te vinden. Het is opnieuw stralend weer. Daar bof ik mee. Nog 8 km dan ben ik in Ingolstadt. Dat is de stad waar ik een aantal jaren terug op terugreis van skivakantie een scanner kocht. Dat warenhuis zie ik nu opnieuw. De stad heeft net als de andere Duitse steden schitterende gebouwen. Daar kan Nederland niet aan tippen. Met de auto rijdend over de Duitse snelwegen ontgaat je dat. Vandaag fiets ik 100 km, onder andere door een gebied waar men hop verbouwt. Op een weg ligt een dood dier. Daar stop ik. Het is een vos, die nog helemaal gaaf is. Na het maken van een foto leg ik het beest in de berm. In Weltenburg staat aan de Donau het oudste klooster van Bayern. Bussen volgeladen met mensen doen dit klooster aan. Op de binnenplaats drink ik een donker bier. Die hakt er best in. Met een pontje steek ik de Donau over. Het pontje werkt uitsluitend door de stroming van het water, dus zonder hulpmiddel. Na de oversteek begin ik aan een onverwachte lange klim. Het warme weer, het bier, de bagage en de tegenwind zijn er de oorzaak van, dat ik het even zwaar heb. Aan het eind van de klim komt echter de beloning, zijnde de afdaling. Aan het eind van de dag is het bloedheet. Om (verdere) verbranding te voorkomen trek ik een shirt en lange broek aan. Zo'n kilometer of vijftien voor Regensburg stop ik en drink ik een 'Erl Radler vom Fass' van 0,5 liter. Die inhoud is hier bijna standaard. Het blijkt een sneeuwwitje te zijn. Die drink ik op het volle terras op, tijdens het maken van dit bericht. Hier spreek ik een man die met een Nederlandse getrouwd geweest is. Die Nederlandse was een vriendin van de toenmalige vrouw van Frank Rijkaard. Hij vertelde trots dat hij op de bruiloft van Rijkaard was geweest. Voor Regensburg maak ik een eind aan deze lange dagtocht. In de stad overnachten lijkt mij helemaal niets. Sommige mensen in de stad vertrouw ik, misschien ten onrechte, niet.Bij wijze van grote uitzondering eindig ik vandaag op een camping. Daar maak ik optimaal gebruik van. Alles, de was en ikzelf, is weer schoon. In de spiegel zie ik hoe rood mijn rug is. Dat is het resultaat van de felle zon, waaraan mijn lichaam te lang blootgesteld is. Het doet gelukkig voor geen cent pijn. Morgen of overmorgen is mijn lichaam weer bruin. De batterijen van de telefoon liggen nu aan de stroom. Even iets over de fiets en bijbehoren:
1. Het Brooks-zadel van mijn fiets is 100% perfect. Het heeft zich helemaal naar mijn zitbotjes gevormd. Het vorige jaar had ik de kont onderweg kapot. Nu is die (nog?) helemaal gaaf.
2. Het door Nieman Racing (ook bekend als Nieman's Bikeshop) in eigen beheer ontworpen remstelsel functioneert weer optimaal.
3. De tandwielen en ketting werken nog steeds heel goed. Een beetje smeermiddel doet wonderen.
4. Over de Continental-banden ben ik heel tevreden. Zij hebben een goede grip en zijn (tot nu toe?) ijzersterk.
5. Het kompas is in combinatie met de kaart (in totaal heb ik 2 kg kaartmateriaal bij mij) een onmisbaar instrument.
6. Het stuur kan ik op meerdere plaatsen vasthouden. Dat geeft de nodige afwisseling.
7. Het bagagenet van Ten Kate Motoren uit Nieuwleusen (vanaf hier groet ik John) is erg handig en houdt de te drogen was, extra flessen water en de bananen bij elkaar.
8. De Ortlieb-tassen, wat zie ik er veel van onderweg, zijn erg handig, sterk en 100% waterdicht.

Ik zit hier als enige in 'de kantine' en hou mijn telefoon in de gaten. Op het terras zit nog een aantal mensen. Tot nu toe ging ik om half tien slapen. In een weiland, bos of sportveld is immers niks te doen. Nu wacht ik totdat de batterijen vol zijn. Daarna zoek ik mijn tent op.

25 mei Regensburg - tussenstop Straubig -
Rond half tien stap ik op mijn fiets. Snel rijd ik een rondje door Regensburg. Deze stad ziet er net zo uit als alle andere steden; prachtig. In een klein dorp eet ik een heerlijk broodje en twee koeken met koffie erbij. Onderweg heb ik nog weleens de gewoonte om op de kaart of de kilometerteller te kijken. Twee dagen terug reed ik in een bocht rechtdoor en kwam ik in een zo door mij gehaat maisveld terecht. Vandaag zie ik op het laatste moment een tegemoetkomende auto. Het is zaak om vanaf nu beter op te letten. In Straubig, als je in de buurt bent bezoek deze stad dan eens, zie ik een McDonalds. Zal ik iemand kunnen vinden die mij helpt met het maken van een internetverbinding?

26 mei Niederalteich - tussenstop Passau -
Als tegenprestatie koop ik een ijsje met caramel, ja ik ben niet bang. Onderweg doe ik inkopen bij de Netto markt. Meteen eet ik ervan. Daar heb ik flink last van in mijn buik. Het laten van een paar forse scheten lucht behoorlijk op. Onderweg doe ik voor het eerst mijn behoefte in de vrije natuur langs de Donau. Het gebruikte toiletpapier werp ik in de Donau. De faecalien blijven achter in de vrije natuur. In de namiddag ben ik altijd erg sterk. Ik trek er nog even flink aan. Onderweg fiets ik de verkeerde weg in. Ik beland op een boerenerf met een zeer agressieve hond. Gelukkig is de ketting kort genoeg. Snel fiets ik weer terug. Om half negen vind ik een mooie plaats voor mijn tent aan de Donau. Eerst drink ik nog een halve liter bier aan de rand van de Donau. Naast mij zitten zeer luidruchtige Duitsers. Het zijn negen mannen en twee vrouwen. Ze hebben het over de voetbalvereniging Bayern Munchen. Verder begrijp ik er niet veel van. De zon gaat opnieuw onder. Het wordt tijd om het bier op te drinken en de tent op te zetten. Nog 55 km dan ben ik in Passau en verlaat ik na 14 dagen het prachtige Duitsland. Vandaag fietste ik dus ruim 100 km. Aan de Donau, waarin ik de afwas doe, kook ik. Alles is weer schoon. Het eerste pulletje gas, dat bij vertrek niet vol was, is op. Onderweg, de andere morgen, dump ik het bij een waterzuiveringsinstallatie in een grote container. Het deksel staat open. Ik weet niet wat ik zie. Allemaal doorgespoelde inlegkruisjes en watten met een touwtje eraan. Door de zuiveringsinstallatie zijn de inlegkruisjes er waarschijnlijk niet witter op geworden. De watten met een touwtje eraan zijn nu bruin. Mijn lege lichtblauwe gasfles fleurt de troosteloze aanblik in de container een beetje op. Onderweg gebeurt er iets, zoals het moet; hahaha. Een vrouwelijke fazant volgt op een groene akkerop gepaste afstand het mannetje. Even daarna vliegen er putters (mijn lievelingsvogels) voor mij langs. De koekoek die ik hier voortdurend hoor, wat zijn er toch veel van, is dat zeker niet. Ongewild beland ik op een snelweg. Daar fiets ik achter de ononderbroken witte lijn. Daar is een ruimte van 20 cm. De Duitse automobilisten gaan respectvol zeer netjes met een grote boog om de fietsers heen. Na een lange trip over landweggetjes en door landelijk gelegen dorpjes moet ik met de pont de Donau oversteken. De pont ligt aan de andere kant, maar komt mij zonder passagiers direct ophalen. Dat is geweldig! Aan de overkant ontmoet ik fietsers. Zij zijn gepensioneerd, spreken Engels en komen uit Vancouver (dus Canada). Zij landden met hun eigen fiets in Frankfurt en fietsen het traject 'Romantische straat'. Het is leuk om mensen uit vreemde landen te ontmoeten. Bij het opstappen glij ik met mijn voet van het linker pedaal af. Dat is erg pijnlijk. Mijn wollen sokken van het Nieuwzeelandse merinoschaap voorkomen niet dat mijn enkel flink beschadigd is. In de Donau, die overal goed voor is, koel ik het vijf minuten. Toch heb ik een dikke bult aan de binnenkant van mijn enkel. Ondertussen stroomt er in de Donau wat Nederlands bloed. De sokken, waar je zeker een week mee kunt lopen zonder dat ze stinken, was ik meteen even uit, je raadt het al, in de Donau. Overigens kan ik met mijn enkel nog goed mee fietsen. Het is nu 13.30 uur en ik zit bij Mc Donalds in Passau. Het traject waar ik 3 dagen voor uittrok, fiets ik in 1,5 dagen. Op mijn planning lig ik royaal voor. Mijn kont is nog in een super conditie. Preventief heb ik er wat uierzalf, meteen op de goede plekken, opgesmeerd. Het zadel dat door iedereen als te hard wordt bestempeld is 100% perfect, doordat het na heel veel kilometers, naar mijn lichaam is gaan staan.

30 mei Oostenrijk ligt bijna achter mij
De wijze van verslaggeving is vanaf nu globaler. Voor mijzelf maak ik een gedetailleerd verslag. Misschien doe ik daar nog eens wat mee. Oostenrijk ligt bijna achter mij. De tocht door Oostenrijk is probleemloos verlopen. Hier voert het traject nagenoeg steeds langs de Donau. Dat was in Duitsland heel anders. Nu ben ik in Wenen. Het is geen pretje om op de fiets door deze wereldstad te fietsen. De stad is slecht ingericht voor fietsverkeer, terwijl ze in 2015 het aantal fietsers verdubbeld wil hebben. Wenen heeft schitterende, vooral grote, gebouwen. Gisteren zag ik die in een korte tijd door achter een koets met paarden aan te rijden. Die laten hun klanten graag in korte tijd de hoogtepunten zien. Ik hou ook van hoogtepunten. Het slot Schonbrunnen, waar de film Sissi is opgenomen, ligt 4 km van het centrum. Dat was voor mij het hoogtepunt. Bij wijze van uitzondering overnacht ik op een door de ANWB gekeurde camping in Klosterneubrunn geslapen. Vandaag verlaat ik Oostenrijk waarschijnlijk. Dan fiets ik in Hongarije. Daar kijk ik naar uit. Het lijkt mij daar allemaal wat spannender dan in Oostenrijk en Duitsland. Met mijn gezondheid, mentaal en lichamelijk, gaat het opperbest. Een beetje uierzalf, tip van Bertus v.d. Hof uit De Wijk, heeft een pukkel tussen de binnekant van mijn rechter bovenbeen en een opbergzak(je) de kop ingedrukt. Nu verlaat ik binnen een kwartier Wenen. Ondertussen fietste ik door Slowakije en nu ben ik de 2e dag in Hongarije. Het is moeilijk om per email een bericht te versturen. Overigens gaat het prima met mij. Zo heb ik een mooi leven. In een internetwinkel in Hongarije schrijf en verzend ik dit bericht. Ondertussen heb ik een stoel versierd en zit ik aan een bureautje. Mijn standpunt: Als je niks vraagt of doet, dan gebeurt er niks. Ik hoop dat het met jullie net zo goed gaat als met mij. De weegschaal gaf vanmorgen bij een Zimmer frei 86,1 kg aan. Dat betekent dat ik per week ongeveer een kilo ben afgevallen. Er zijn vast meer mensen die dat wel zouden willen. Het kan wel even duren voordat ik weer een bericht kan sturen. Geen bericht is dus goed bericht.

5 juni Een bericht van een gelukkige Henk
Een klein winkeltje 70 km ten zuiden van Budapest lost mijn Wifi-probleem op. Daar ben ik dolgelukkig mee. Al een paar dagen fiets ik in Hongarije. Lange afstand fietsers kom ik hier niet tegen. Op het zeer populaire fietstraject Donaueschingen - Passau - Wenen (drukste van de wereld, denk ik) des te meer. Het is heel anders dan in Duitsland en Oostenrijk. Daar groette men mij. Hier doen die Hongaren alsof ik van een andere planeet kom. Ze kijken wel maar doen geen monde open en veranderen geen spier. Een ander verschil is het aantal honden. Dat zie en hoor ik vooral. Het lijkt erop dat iedere Hongaar een blaffende hond heeft. Hier lopen ze nog achter het hek, maar dat wordt van horen zeggen in Roemenie een stuk spannender. Het weer was gisteravond hopeloos door regen, onweer en bliksem. Een Hongaarse man sprak mij in het Engels aan door te vragen waar ik vandaan kwam. Aan de man vraag ik door het slechte weer of ik hier ergens kan overnachten. Dat kan. Hij pakt zijn mobiele telefoon en belt. Bij een vrouw kan ik goed en voor een zeer geschikte prijs (bijna 12 euro, inclusief ontbijt) slapen. Door de stromende regen fietsen wij, ik in een regenpak en hij in t-shirt op een fiets zonder spatborden, ernaar toe. De rug van de man is zeiknat. Het is een groot huis waar ik aankom. Mijn slaapkamer heeft zelfs een balkon met uitzicht op de aangrenzende rivier. De verzorging en plek is zo goed, dat ik hier een rustdag houd en nog een nacht blijf. Over een paar dagen verwacht ik door Servie te fietsen. Nog steeds heb ik het uitermate goed naar mijn zin. Behalve met Wifi ondervond ik geen enkel probleem. Mijn kont is nog net zo gaaf als bij een gezonde jonge kerel.

9 juni Een berichtje vanuit Hongarije, om precies te zijn de plaats Baja.
Het gaat nog steeds heel goed en ik vind het nog steeds prachtig. In mijn vorige mail meldde ik dat ik naar Servie ging. Dat gebeurt wel, maar eerst ben ik in Kroatie. Ik doe het heel rustig aan, want ik lig 5 dagen voor op schema. Gisteravond op advies van een restauranthouder op een onbemande camping geslapen. Met Hongaren Hongaars gegeten en tot 23.30 uur geborreld. Het eten is gemaakt op open vuur. Zij nodigden mij uit. Dat was echt een belevenis. Hetwaren 2 vrouwen en 3 mannen uit Budapest, die vier dagen gingen kanoen (ik kan de leestekens niet vinden in het buitenland). Ja, zo beleef ik nog eens wat. Dat maakt het mooi. Over 1 of 2 dagen ben ik in Kroatie. Vanavond kijk ik voetballen. Een cafeetje heb ik al gevonden. Waarschijnlijk overnacht ik hier (ik ben hier nu) ook. Nu even de stad bekijken. Oh, ja ik heb wel lange (40 km of meer) saaie trajecten over een dijk (grind en -soms mul-zand) gefietst. Rechts zag ik populieren, wilgen en acacia`s en links akkerbouw zo ver ik kon kijken. Toch vind ik het nog steeds mooi. Het is hier zo bloedheet, dat ik maar een shirt heb aangetrokken. Dat staat ook netter. Vannacht had ik vele, vele tientallen beestjes in mijn tent. Van vier uur tot half zes ben ik aan het moorden geweest. De meeste diertjes, die niet beten, hebben het dus niet overleefd.

13 juni Aangekomen in Servie
Vandaag stak ik een grenspost van Kroatië naar Servië over. In Servie zie ik geen huizen met kogelgaten, maar in Kroatië zag ik die des te meer. Het is hier bloedheet. De vellen hangen aan mijn neus en oren. Het buitengebied is soms een grote vuilstortplaats. Straks kijk ik naar Nederland - Duitsland. Ik heb al een klijkplek. Een uurtje terug zat hier iemand met een sc Heerenveen-shirt aan. Dat zag ik doorde reclame op de rug. Daar stond UNIVE op. De man was familie van Sulemani, een speler van Ajax en voormalig speler van sc Heerenveen. Vannacht slaap ik maar weer eens in mijn tentje in de stad Novi Sad.

20 juni Aangekomen in Bulgarije
Het is al donker als ik in Bulgarije aankom. Een kamer vind ik niet. In een dorpje zie ik een weiland of bouwland. Daar zet ik mijn tentje op. De muggen plagen mij. Snel kruip ik in mijn tentje. Het is er bloedheet, maar ik hou de tent voor de muggen gesloten. Als het licht is weet ik nog niet of het weiland of bouwland is. Wat mij betreft kan het beide zijn. Er komt een hele oude vrouw aanlopen. Zij loopt met twee stokken (uit het bos). Ze wijst met haar vinger in haar mond. Wil zij eten van mij ofwil zij mij eten geven? Wij komen eruit. Zij wil mij eten geven. Tien minuten later brengt zij mij brood, kaas, snoep en drie gekookte eieren. Dat komt goeduit, want ik heb nog geen Bulgaars geld kunnen pinnen. Opnieuw waarschuwt mij iemand, nu een Bulgaar, voor de Roemenen. Uit Roemenie blijf ik zo lang mogelijk weg. Ik denk wel: Vaak ben je te bang. De Groeten uit een soort van dorpshuis in Bulgarije.

23 juni Bulgarije
Vandaag is het in Bulgarije 37 graden Celsius. Het is hier zo heet dat de koeien zwemmen. Hoorde wel eens dat ze dat kunnen. Nu zie ik het met eigen ogen.

25 juni Fantastische Bulgaren
Ik ontmoet een 33 jarige Bulgaar die in Noord Brabant drie jaar pizzabakker is geweest. Bij het zoeken van de weg spreekt hij mij in het Nederlands aan. Hij werkt in het dorp waar ik ben, in de bar van zijn broer. Daar tref ik hem. Ik vertel hem dat ik nog 40 km moet fietsen voor een hotel. Hij nodigt mij uit om bij hem en zijn vriendin in huis te slapen. Dat doe ik. Wat zijn dit een fantastische man en vrouw. Eten, drinken, slapen,douchen, wassen alles kan hier. Het is helemaal geweldig!!!

28 juni Kapotte spaak
Mijn fiets staat bij de fietsenmaker in Bulgarije. Kapotte spaak in achterwiel in Roemenië. Daar was ik net nog. De komende 'tig' km is daar geen maker. Daarom fiets ik terug. Wordt meteen een nieuwe spaak ingezet. Die heb ik bij mij. Het is hier 32 graden. In dit voormalig communistische gebied fiets ik solo vrij rond. Het is heel indrukwekkend om hier te zijn. Vooral als ik rondloop in een uit de communistische tijd stammend leegstaand en verpauperd fabrieksgebouw. Nieuwsgierig? Pak ook de fiets en kom hier naartoe.

29 juni Zoek de ram...
De Schaapskudde komt in de namiddag een dorp in Roemenie binnen, en drinkt water. De herder stapt even later een bar binnen.

2 juli Met de pont over de Donau bij Galati.
Het gaat helemaal goed. Vanavond wel een dief twee harde trappen onder zijn hol gegeven. Die krijgt last met poepen. Hij deed een greep in mijn stuurtas.

4 juli De Zwarte Zee bereikt.
Bij de Zwarte Zee kom ik in het Zuid-Oosten van Roemenië goed en in prima geestelijke en lichamelijke conditie vandaag aan. Het is fantastisch om zo'n fietstocht te maken. Onderweg maak ik zoveel mooie dingen en contacten mee. In een nog te drukken boek beschrijf ik dat. De temperatuur is al dagenlang 36 graden. Het fietsen is door een heerlijke wind prima te doen. Maandag vlieg ik terug. Dan komt er een eind aan een onvergetelijke fietstocht. De voorbereiding van de volgende tocht staat dan op de agenda.